انواع نوشته های داستانی

1,133

انواع نوشته های داستانی

ادبیات داستانی در نثر، یکی از انواع ادبی است و آثاری که در این زمینه نوشته می شوند، در یک تقسیم بندی کلی و بر اساس ساختار آنها، به چند دسته تقسیم می شوند که عبارتند از: قصه، داستان کوتاه، رمان و رمانس. البته هر کدام از اینها نیز با توجه به سبک نگارش، موضوع و محتوای آنها به چند دسته تقسیم می شوند. در اینجا به تعریف کلی هر کدام از انواع نوشته های داستانی می پردازیم:

 

تعریف قصه:

روایت ساده و بدون طرحی است که اتکای آن بر حوادث است و خواننده یا شنونده، هنگامی که آن را میخواند و یا گوش می دهد، به پیچیدگی خاص و غافلگیری مشخصی برخورد نمی کند. قصه تاریخچه ای بسیار قدیمی دارد و پیش از مشروطه، در ایران با عنوان حکایت، افسانه، اسطوره، مَثَل، مَتَل و… آمده است. نمونۀ این نوع کار در ادبیات ما بسیار است. چهل طوطی، مجموعه ای از این نوع است.

 

تعریف داستان کوتاه:

داستان کوتاه، اثر کوتاهی است که در آن، نویسنده به کمک یک طرح منظم، یک شخصیت اصلی را در یک حادثۀ اصلی نشان می دهد و این اثر، تأثیر واحدی بر خواننده می گذارد.

  «ادگار آلن پو»، شاعر و داستان نویس آمریکایی و نخستین نظریه پرداز داستان کوتاه است. او داستان کوتاه را شکلی از روایت می داند که خواندنش، از نیم ساعت تا دو ساعت طول بکشد و تأثیر واحدی بر خواننده بگذارد. از نظر او داستان کوتاه، ژانری برتر از رمان است، زیرا می توان آن را در یک نوبت خواند. حال آنکه خواندن رمان، نیازمند انقطاع در خواندن است که مانع ایجاد تأثیر واحد می شود. هر داستانی باید از واقعیتی برخوردار باشد یا دست کم، تا اندازه ای باورپذیری وقایع آن را محقق کند. داستان باید با طبع انسان و شالودۀ واقعیت های زندگی، همخوانی داشته باشد.

 داستان کوتاه به شکل امروزی، در قرن نوزدهم پیدا شد و تا پیش از آن، هویت مستقلی نداشت.

 

تعریف رمان:

رمان یک اصطلاح فرانسوی است و به آثار گوناگونی گفته می شود که وجه مشترک آنها، منثور بودن، داستانی بودن و طولانی بودن است و از طریق توالی حوادث و همراه با تخیل بیان می شوند.

   رمان با «دُن کیشوت» اثر سِروانتس، شاعر و نویسندۀ اسپانیایی ظهور یافت. رمانها به انواع مختلفی از جمله، رمان تاریخی، اجتماعی، احساساتی، پلیسی و جنایی و… تقسیم میشوند.

 

تعریف رمانس:

رمانس به معنی قصه های خیالی منظوم یا منثور است که دارای وقایع غیرعادی یا شگفت انگیز است و ماجراهای عجیب و عشقبازی های اغراق آمیز با اعمال سلحشورانه را به نمایش می گذارد. در قرن سیزدهم به این قصه های ماجراجویانه، رمانس می گفتند.

   بنابراین رمانس ها با عشق های باشکوه و سلحشوری های جسورانه سرو کار داشتند و بر خوش باوری و امور غیرمعقول استوار بودند. در رمانس، نویسنده به تخیل خود پر و بال می دهد و مانند رمان، در بند حقیقت مانندیِ داستان با جهان واقعی نیست.

 

9 نظرات
  1. Drabdollahi می گوید

    بسیار عالی.

  2. سینا فغانی می گوید

    سلام، تعریف نوشته های داستانی مفید و مختصر بود. سپاس از ادب آباد. ??

    1. yaghoot می گوید

      سلام همراه گرامی ادب آباد تشکر از دیدگاه زیبای شما

  3. سپهر آوندی می گوید

    سلام. تعریف نوشته های داستانی خوب بود. ممنون از ادب آباد.??

    1. yaghoot می گوید

      درود دوست عزیز سپاس از لطف شما

  4. یعقوبی می گوید

    تعاریف خیلی مفید و گویا بود. ممنون از سایت ادب آباد.
    برخی از داستاتهای قدیمی ما مثل بعضی داستانهای شاهنانه حکیم فردوسی که مسایل عشق و عاشقی هم دارند، شبیه رمانس است. افسوس که از این داستانها فیلم ساخته نمیشه.

    1. yaghoot می گوید

      درود دوست عزیز سپاس از لطف شما
      بله کاملا درسته داستان های اصیل و کهن فراموش شده اند

  5. یوسف کرامتی می گوید

    سلام. توضیحاتتون خیلی خوب بود. درباره سبکهای داستانی هم مقاله بذارید. سپاس از ادب آباد.??

    1. yaghoot می گوید

      درود دوست عزیز سپاس از لطف شما
      بله حتما

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.